Een deur naar stilte

Soms kom je in het bos iets tegen dat je niet verwacht: een deur, zomaar tussen de bomen. Geen huis, geen muren — alleen een deur die uitnodigt om even stil te staan. Wanneer je erdoorheen stapt, lijkt de wereld net een beetje anders te worden. Het licht valt zachter, de geluiden lijken dichterbij, en de lucht ruikt nog groener.

Liggen in de armen van een boom

Achter de deur staan twee oude, uitgeholde bomen. Hun stammen vormen natuurlijke ligplaatsen, alsof de natuur zelf je uitnodigt om plaats te nemen. Je gaat liggen, voelt de kromming van het hout onder je lichaam, hoort het ruisen van bladeren hoog boven je. Een vogel roept in de verte, een briesje strijkt langs je huid.

Woudbaden in zijn puurste vorm

Hier hoef je niets te doen. Geen stappen te tellen, geen pad te volgen. Je ademt gewoon in en uit, en laat de natuur het werk doen. De geur van aarde, het spel van licht en schaduw, het zachte kraken van de bomen — alles werkt samen om je te laten vertragen.

Een deur die je altijd kunt openen

Na een tijdje sta je weer op. Je sluit de deur achter je, maar weet dat je hem altijd opnieuw kunt openen, in gedachten. De rust, de zachtheid, het gevoel van gedragen worden door de natuur — dat draag je mee.

Klein gelukje tijdens een vakantie in het Zwarte Woud.