Overvloed in de tuin

Er zijn van die momenten waarop alles klopt. De zon heeft geschenen, de regen viel op tijd, en de aarde heeft haar werk gedaan. De tuin staat vol. Sla die zich als een frisgroene kraag opent, rijen bonen die naar het licht klimmen, stevige tomaten in rood en oranje, bladeren van spinazie die uitnodigen om geoogst te worden. Rode kolen met diepe kleur, wortels die je voorzichtig uit de grond trekt. Overal leven. Overal overvloed.

De rijkdom van eenvoud

In een wereld waarin alles snel moet en overvloed vaak betekent: ‘te veel’, voelt deze vorm van overvloed anders. Het is geen overdaad, maar natuurlijke rijkdom. Alles groeit in zijn eigen tempo. Je hoeft niet te haasten, alleen te zorgen. En dan, plots, staan de bedden vol en word je beloond met wat je gezaaid hebt. Dat geeft een diepe voldoening.

Oogsten is meer dan plukken

Het moment waarop je oogst, is niet alleen het binnenhalen van groenten. Het is het resultaat van geduld, toewijding en liefde voor de grond. Je handen in de aarde, het afsnijden van een krop sla, het uittrekken van een wortel — het zijn handelingen die tot rust brengen. Geen schermen, geen drukte. Alleen jij en de tuin.

Eten met betekenis

Wat je uit deze overvloedige tuin haalt, gaat rechtstreeks naar je bord. Geen verpakkingen, geen transport. De smaak is voller, het besef groter. Je eet met respect, met dankbaarheid. Je kookt eenvoudiger, bewuster, en met meer plezier. En telkens weer denk je: dit heb ik zelf laten groeien.

Een tuin die iets teruggeeft

Het is niet enkel het eten. De tuin zelf geeft iets terug. Elke ochtend een wandeling langs de bedden. Kijken wat erbij gekomen is. Genieten van het groen, van de stilte, van het ritme van de seizoenen. Het is een vorm van meditatie, van aarden. En in die overvloed vind je geen druk, maar rust. Geen zorgen, maar blijdschap.

Je hoeft niet ver te reizen om rijkdom te vinden. Soms ligt ze gewoon in je eigen tuin, tussen de bonen en de sla.